MediaVrijheid

Adiós Debby

Geplaatst op 2025-09-13 door Joseph Raaijmakers

Weer heeft een goede vriendin en bijzonder mens ons verlaten. Een meid die geweldig veel indruk op me gemaakt heeft. Soms een lieve empathische schat, soms een onuitstaanbaar kreng maar altijd zichzelf. Altijd proberen zoveel mogelijk uit dit leven te halen. Op haar eigen manier; niemand kon haar vertellen hoe te leven; dat wist ze zelf het best. Altijd aanwezig en altijd druk. ADHD kreeg een heel nieuwe betekenis als je haar had leren kennen. Ik herinner me haar woorden: “ADHD? Zet mij in een klas vol met ADHD’ers en ze worden KEIGEK van mij!“. Ze leek dan ook door het leven te razen als een bezetene. Als een opgevoerde brommer zonder remmen; over de honderd met open uitlaten.

We leerden haar kennen een kleine 40 jaar geleden. Vechtend tegen haar demonen maar helaas nog niet helemaal bereid die achter zich te laten. We probeerden haar te helpen; haalden haar in huis in een poging haar een uitweg te bieden. We dachten dat we haar konden helpen maar dat is onmogelijk als je niet geholpen wil worden. Ze was er duidelijk nog niet klaar voor. De drugs bleken sterker als wij en ze vertrok zoals ze was gekomen, afhankelijk maar vol leven en niet van plan haar leven te laten bepalen door anderen.

Ze reisde de wereld rond in haar unimog en wij volgden haar avonturen op haar blog. Ze leek de demonen onder bedwang te hebben en straalde een en al geluk uit. Dit is zoals het leven moet zijn, zo leek het. Reizen, elke dag nieuwe mensen ontmoeten en plezier met hen maken. We leefden met haar mee, soms een beetje jaloers maar op de positieve manier. Wat een leven leefde jij.

Op Heezerenbosch kwamen we elkaar weer tegen. Debby en Marielle gingen uren wandelen over de heide met Roma en Mate. Onvergetelijke en prachtige momenten met een heel bijzonder mens. Als Debby voorbij kwam leek ze met haar energie al je sores op te zuigen en voor een moment was je dan ook in Debby’s wonderland. En als ze ging was je ook weer opgelucht, snakkend naar adem en verlangend naar rust.

Ze was klaar voor de volgende stap in haar leven en vertrok naar Spanje. Ze ging naar HAAR berg, ver van de veranderende Nederlandse maatschappij en terug naar een minimalistisch en sober leven ver van de bewoonde wereld. Minimalistisch in de praktische zin maar niet in levensstijl. Ze leefde erop los in haar koninkrijk en iedereen die langs kwam mocht daarvan meegenieten. Wel op haar manier want zij was regentes over dit soevereine stukje wereld.

Onze gedeelde vriendin Jessica vertoefde regelmatig in Debbyland en genoot daar zichtbaar van. Twee loco’s in een wereld die daar niet op voorbereid is. 2 luna’s te midden van traditionele conservatieve Spaanse burgers. Wat een cultuurschok moet dat geweest zijn. Jessica had er zelfs haar eigen caravan, ver van het chaotische Nederland. Een plekje om tot rust te komen maar ook zeker om te feesten en alle zorgen voor even te vergeten. Nu zijn ze weer samen en zetten waarschijnlijk een andere realiteit op zijn kop.

Deb was een mens waar ik bewondering voor had. Zelfvoorzienend maar vrij. Eigenzinnig maar vol liefde. Haar ziel was ontembaar. Haar leven een aaneenschakeling van sprookjes, diepe zwarte gaten en dan weer onvertaalbare hoofdstukken. Ze had vaak een Tattookit bij en soms mocht je een tekst op haar lijf schrijven. Haar lichaam leek een dagboek; van plezier maar ook zeker littekens en dan weer feest. Je raakte dan ook niet uitgelezen. Tijdens een groot feest was haar stem compleet kapot dus tattooeerde ze de bestelling op haar arm. Die ober zal haar ook nooit vergeten. Ik heb haar nooit verteld hoeveel kleur ze gaf aan mijn leven; hoeveel hoop ze strooide in haar omgeving; hoop en geloof dat het leven ook anders kan.

Debby was mijn Pipi; Marielle en ik waren Annika en Tommy. In haar bijzijn was je weer een beetje kind. Ze greep de wereld en maakte er Debby’s wonderland van. Een piratendochter op de wilde wateren. Toen we, met de motor, op haar berg aankwamen leek het een andere wereld, een andere realiteit. Een hippiedorp maar dan gekker. Een vrijgevochten stukje grond maar dan met een bijzondere stempel. Een berg die gevoelsmatig boven de mensheid uit stak. Ik vergeet nooit meer haar zelfgemaakte WC met zicht over de hele vallei. Schijten met een uitzicht, hoe wonderlijk is dat.

Bedankt Debby, dat ik in jouw leven mocht vertoeven.

Geplaatst in Uncategorized | Getagged #DebbyBerg, #DebbyLand, #DebbyRovers, #Piraat, #Roma | Een reactie plaatsen

Woorden doen ertoe

Geplaatst op 2025-09-11 door Joseph Raaijmakers

Elke dag lijkt onze samenleving een stap verder weg te schuiven van gezond verstand. Wat gisteren nog ondenkbaar leek, wordt vandaag genormaliseerd en morgen alweer overtroffen. Als kritische denker, maar ook vader, zie ik een patroon dat steeds duidelijker wordt: politieke leiders gebruiken woorden en wetten als instrumenten van controle, en de grenzen lijken steeds verder op te schuiven. Maar waar stopt dit? En waar leidt dit toe?

Neem Charlie Kirk, de conservatieve Amerikaanse activist. Zijn leven werd abrupt beëindigd door geweld, en de reacties daarop zijn veelzeggend. In Nederland hoorde ik Sigrid Kaag zeggen: “Woorden doen ertoe.” Natuurlijk, woorden doen ertoe — dat weten we allemaal. Maar de manier waarop ze het zei, klonk alsof de verantwoordelijkheid deels bij het slachtoffer zelf lag. Alsof Kirk maar moest opletten wat hij zei.

Dat roept fundamentele vragen op: kunnen woorden werkelijk iemand dwingen tot actie? Of gebruiken politici dit argument om hun eigen verantwoordelijkheid te verschuiven naar anderen? Als vader denk ik automatisch aan de verantwoordelijkheid die volwassenen hebben om een samenleving veilig en begrijpelijk te houden voor kinderen.

En dan is er de nieuwe Nederlandse conversiewet. Die verbiedt gesprekken met kinderen die twijfelen over hun genderidentiteit, tenzij volledig ondersteunend aan hun transitie. Iedere vorm van tegenwerking kan leiden tot twee jaar gevangenisstraf.

Als vader vraag ik: welke ruimte blijft er voor kritisch nadenken, voor open gesprek? Wanneer de wet bepaalt dat elk gesprek verplicht ondersteunend moet zijn, wordt een kind dat twijfelt gedwongen in één richting geduwd.

Tegenwoordig worden de homo– en gender-conversie vaak samen genoemd, vermoedelijk om bredere acceptatie te bevorderen. Het is algemeen bekend dat pogingen om homoseksualiteit te “genezen” niet meer van deze tijd zijn. Toch zijn er uitzonderingen van mensen die, na jaren als homoseksueel te hebben geleefd, toch een ander pad kiezen.

Er is echter een belangrijk verschil tussen homoseksualiteit en genderdysforie: het eerste is simpel omkeerbaar, het tweede vrijwel niet. Dit verschil onderstreept dat we zeer voorzichtig moeten zijn met interventies, vooral bij kinderen. Het vraagt om een genuanceerde benadering, waarbij de één niet automatisch hetzelfde beleid rechtvaardigt als de ander.

De partij die dit wetsvoorstel indiende is D66, Kaag’s partij. En hier zie je dezelfde logica: woorden doen ertoe, maar wetten ook. Waar in het ene geval woorden impliciet verantwoordelijkheid verschuiven, worden in het andere geval gedachten en gesprekken gecensureerd en strafbaar gemaakt. Als ouder vraag ik me af: wat voor samenleving creëren we?

Waar ligt de grens tussen bescherming en onderdrukking?

Het patroon wordt duidelijk: politieke leiders sturen de samenleving steeds meer met woorden en wetgeving. Elke dag brengt nieuws dat mijn gevoel van wat mogelijk is verder uitrekt. Wat gisteren al absurd leek, wordt vandaag overtroffen. En in dit alles spelen niet alleen wetten en uitspraken een rol, maar ook een bredere cultuur van moralistische controle, vaak aangeduid als WOKE.

Wanneer moraliteit wordt gebruikt om mensen monddood te maken, wordt kritisch denken geremd en vrijheid van meningsuiting onder druk gezet. Zijn we bezig een samenleving te creëren waarin afwijkende gedachten of vragen automatisch moreel veroordeeld worden? Als vader zie ik de implicaties.

Vrijheid van meningsuiting, kritisch nadenken, gezond verstand — het lijkt steeds meer ondergeschikt aan een cultuur die bepaalt wat gezegd mag worden en wat strafbaar of sociaal onaanvaardbaar is. Van Charlie Kirk tot de conversiewet, van politieke uitspraken tot WOKE-discussies.

Steeds vaker wordt vrijheid van denken en spreken beperkt in naam van veiligheid of moraliteit.

Toch stel ik vragen, want dat is de enige manier om niet volledig overweldigd te raken. Kunnen we deze trend keren? Kunnen we een samenleving creëren waarin woorden ertoe doen, maar niet als wapens worden gebruikt? Kunnen wetgeving en bescherming zo vormgegeven worden dat ze vrijheid niet ondermijnen? Hoe beschermen we kinderen en burgers zonder hen hun eigen denken en spreken te ontnemen?

Gisteren sprak ik er over met een vriend. Hij vertelde me dat het schier onmogelijk is om een tattoo te laten zetten in een tattooshop als je minderjarig bent en je ouders er geen uitdrukkelijke toestemming voor hebben gegeven. Zet dat eens in contrast met de nieuwe conversie-wet.

Ik zie een samenleving die steeds zieker wordt.

Elke dag lijkt er een nieuw dieptepunt te zijn, terwijl we nog niet eens de vorige absurditeit verwerkt hebben. Maar als burgers en oudershebben we ook een verantwoordelijkheid naar onze kinderen. Woorden en wetten volgen is één ding, maar kritisch nadenken en vragen stellen is iets heel anders. Politici kunnen woorden en wetten gebruiken om te sturen, maar uiteindelijk bepalen wij mede de richting door onze reacties en ons debat.

Woorden doen ertoe. Wetten doen ertoe. Cultuur en moraliteit doen ertoe. En onze reacties, als burgers, doen ertoe. Als we niet opletten, creëren we een samenleving waarin vrijheid van denken en spreken steeds verder onder druk staat. Waar stopt dit? Waar leidt dit toe? Voor mijn kinderen, voor onszelf, en voor de samenleving als geheel, zijn dat vragen waar we vandaag over moeten nadenken — voordat morgen het nieuws ons weer een nieuwe absurditeit voorschotelt.

Blijf kritisch, blijf nadenken en blijf VRIJ.

Geplaatst in Overheid, Recht, Vrijheid | Getagged #CONVERSIEWET, #D66, #GENDER, #GENDERCHANGE, #GenderDoubt, #HOMO, #KAAG, #WET, #WOKE, #WOORDEN, #WoordenDoenErtoe | Een reactie plaatsen

Ongevaccineerde kinderen zijn gezonder

Geplaatst op 2025-09-10 door Joseph Raaijmakers

Tijdens een hoorzitting in de Amerikaanse Senaat is onlangs een tot dusver onbekende studie naar voren gebracht die opmerkelijke verschillen zou laten zien in de gezondheid van gevaccineerde en ongevaccineerde kinderen. Advocaat Aaron Siri presenteerde de bevindingen en lichtte toe waarom deze studie nooit is gepubliceerd. De discussie voedt een breder debat over de rol van wetenschap, belangen en vertrouwen in het vaccinatiebeleid.

Een studie die nooit het daglicht zag

De bewuste studie werd uitgevoerd binnen het Henry Ford Health-systeem in Michigan en betrof ruim 18.000 kinderen die waren aangesloten bij de zorgverzekering van de organisatie. De onderzoekers vergeleken de gezondheid van kinderen die één of meer vaccinaties hadden ontvangen met die van een kleinere groep volledig ongevaccineerde kinderen.

Volgens Siri kwamen daar opvallende verschillen uit. Zo zouden gevaccineerde kinderen vaker gediagnosticeerd zijn met astma, allergische aandoeningen, auto-immuunziekten en neuroontwikkelingsstoornissen. In sommige gevallen lagen de percentages volgens de analyse meer dan vijf keer zo hoog als bij ongevaccineerde leeftijdsgenoten.

Hoewel de resultaten statistisch significant zouden zijn, besloot Henry Ford Health de studie niet in te dienen voor publicatie. Onderzoekers die eraan meewerkten zouden hun zorgen hebben geuit over mogelijke repercussies voor hun reputatie en banen, omdat de bevindingen afweken van het gangbare publieke gezondheidsbeleid.

De rol van de Senaat

De kwestie kwam naar voren tijdens de hoorzitting “How the Corruption of Science has Impacted Public Perception and Policies Regarding Vaccines”, georganiseerd door de Permanente Subcommissie voor Onderzoeken van de Amerikaanse Senaat.

Siri stelde dat het achterhouden van de resultaten vooral te maken had met de inhoud: “Als de studie had laten zien dat gevaccineerde kinderen gezonder waren, was ze waarschijnlijk allang gepubliceerd,” aldus Siri.

De voorzitter van de subcommissie, senator Ron Johnson (Republikein, Wisconsin), liet weten dat zijn doel met de hoorzittingen is om meer openheid te creëren. Volgens hem moeten burgers de kans krijgen om alle beschikbare informatie te zien, zodat men zich een onafhankelijk oordeel kan vormen.

Resultaten die tot vragen leiden

De studie keek naar kinderen geboren tussen 2000 en 2016. Ongeveer 2.000 van hen waren volledig ongevaccineerd, terwijl de overige 16.500 minstens één vaccin ontvingen, met een mediane waarde van achttien prikken.

De onderzoekers concludeerden dat gevaccineerde kinderen 2,5 keer vaker een chronische aandoening hadden dan ongevaccineerden. Voor specifieke diagnoses lagen de verschillen nog hoger. Zo werden bij gevaccineerde kinderen vaker spraakstoornissen, auto-immuunziekten en allergische reacties vastgesteld.

Belangrijk detail is dat bij sommige aandoeningen in de ongevaccineerde groep helemaal geen gevallen voorkwamen, zoals diabetes of tics. Daarmee werd het berekenen van verhoudingscijfers in die gevallen onmogelijk.

Hoewel de auteurs benadrukten dat hun studie geen oorzakelijk verband kon bewijzen, stelden ze wel dat de bevindingen vervolgonderzoek rechtvaardigen.

Hoe het onderzoek tot stand kwam

De aanleiding voor de studie lag bij het Informed Consent Action Network (ICAN), een organisatie die pleit voor meer onderzoek naar vaccins en hun veiligheid. In 2017 benaderden vertegenwoordigers van ICAN dr. Marcus Zervos, verbonden aan het Henry Ford Health-systeem en Wayne State University.

Zervos, zelf voorstander van vaccinatie, zou bereid zijn geweest de vergelijking te maken op basis van de grote interne database van Henry Ford Health. Voorwaarde van de initiatiefnemers was dat er een duidelijk onderscheid zou worden gemaakt tussen volledig ongevaccineerde kinderen en kinderen die één of meer prikken ontvingen. Ook werd afgesproken dat de resultaten ongeacht de uitkomst zouden worden gepubliceerd.

Volgens Siri verzekerde Zervos destijds dat hij zijn integriteit hoog in het vaandel droeg en dat publicatie altijd zou volgen. Toch gebeurde dat niet.

Waarom bleef publicatie uit?

In 2020 kreeg Siri een kopie van het manuscript. Daaruit bleek dat de studie nooit was ingezonden naar een wetenschappelijk tijdschrift. Eén van de betrokken onderzoekers, Lois Lamerato, gaf later aan dat de leiding van Henry Ford Health publicatie niet wenselijk vond. Zij vreesde dat de resultaten tot onrust onder artsen en patiënten konden leiden.

Volgens Siri lag de werkelijke reden dieper: de bevindingen strookten niet met het dominante gezondheidsbeleid dat vaccinatie promoot. Hij stelde dat wetenschappelijke nieuwsgierigheid en transparantie in dit geval ondergeschikt werden gemaakt aan institutionele belangen en reputatie.

Reacties tijdens de hoorzitting

De hoorzitting zelf verliep fel. Senator Richard Blumenthal (Democraat, Connecticut) en arts Jake Scott van Stanford namen het op voor de waarde van bestaande vaccinveiligheidsstudies en waarschuwden voor het verspreiden van twijfel. Zij betoogden dat het selectief belichten van ongepubliceerde data risico’s kent, vooral wanneer dit publieke vaccinatie-programma’s kan ondermijnen.

Tegenover hen stonden Siri en de onderzoeker Toby Rogers, die juist kritiek leverden op de manier waarop onderzoek naar vaccinveiligheid wordt uitgevoerd en gepresenteerd. Rogers benadrukte dat veel studies die vaccinatie en autisme onderzoeken, geen volledig ongevaccineerde controlegroep hebben. Volgens hem beperkt dat de waarde van zulke studies.

Breder debat over autisme en oorzaken

Rogers schetste daarnaast dat er wel degelijk gepubliceerde onderzoeken zijn waarin een verband wordt gelegd tussen vaccinatie en een verhoogd risico op autisme, maar dat deze vaak weinig aandacht krijgen in reguliere media en medische kringen. Hij wees ook op studies die regressief autisme beschrijven, waarbij kinderen na een periode van normale ontwikkeling plotseling vaardigheden verliezen.

Critici plaatsen hierbij de kanttekening dat autisme een complexe aandoening is met zowel genetische als omgevingsfactoren, en dat het aantonen van een enkelvoudige oorzaak lastig is. Rogers stelde echter dat puur genetische verklaringen ontoereikend zijn om de stijgende prevalentie van autisme te verklaren.

Vaccinatie als publiek vraagstuk

Het debat rond deze studie illustreert de spanningsvelden die spelen rond vaccinaties: enerzijds het belang van bescherming tegen infectieziekten, anderzijds zorgen over mogelijke bijwerkingen of lange termijn-effecten.

Voorstanders van vaccinatie wijzen erop dat vaccins wereldwijd miljoenen levens hebben gered en dat ernstige complicaties relatief zeldzaam zijn. Tegenstanders benadrukken juist de noodzaak van volledige transparantie en onafhankelijke studies, ook als de resultaten ongemakkelijk zijn.

Het grotere plaatje

Of de Henry Ford-studie ooit alsnog zal worden gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift, is onduidelijk. De gegevens zijn inmiddels onderdeel van het officiële Senaatsdossier, wat betekent dat ze publiek beschikbaar zijn voor politici, onderzoekers en burgers.

De kwestie raakt aan een fundamentelere vraag: hoe kan wetenschap onafhankelijk functioneren wanneer resultaten politieke of economische consequenties hebben? En hoe kunnen burgers vertrouwen houden in gezondheidsbeleid als sommige gegevens achter gesloten deuren blijven?

Conclusie

De onthulling van een ongepubliceerde studie naar de gezondheid van gevaccineerde en ongevaccineerde kinderen zorgt voor nieuwe vragen en felle discussies. Hoewel de resultaten volgens de onderzoekers verdere bestudering verdienen, kozen de betrokken instellingen ervoor ze niet te publiceren.

Het incident legt bloot hoe complex de balans is tussen wetenschap, beleid en publieke perceptie. Voorstanders en critici van vaccinatie blijven lijnrecht tegenover elkaar staan, maar één punt lijkt breed gedragen: meer transparantie en onafhankelijk onderzoek zijn essentieel om vertrouwen te behouden.

Blijf kritisch, blijf nadenken en blijf VRIJ.

Getuigenissen:

Geplaatst in Medisch, Overheid | Getagged #CHD, #ChildresHealthDefense, #GEZONDHEID, #US-SENATE, #VACCINATIES, #VACCINS | Een reactie plaatsen

BOOS over BOOS-propaganda

Geplaatst op 2025-09-07 door Joseph Raaijmakers

Deze week keek ik een aflevering van BOOS op YouTube. Mocht ie verdwijnen heb ik hem ook weer veiliggesteld op onze eigen servers. Mijn haren gingen ervan overeind staan en dat valt bij mij niet mee. Het was weer een prachtig staaltje propaganda en deze keer niet echt verdekt. Wel dekt Tim Hofman zichzelf in door vooraf natuurlijk een aantal “bedenkingen” te plaatsen die als excuses klinken voor wat hij gaat doen met deze aflevering. Kijk vanaf minuut 34:04:

Wij moeten niet gaan fungeren als VVD propaganda-kanaal; dat is journalistiek niet zuiver maar ik moet mijn werk gewoon doen. Dat ligt aan de vragen die ik stel.

Dat is nogal een opmerking, te weten dat de 2e helft van deze aflevering (een half uur) bestaat uit een gesprek met Dilan Yeşilgöz, VVD fractieleider en voormalig Minister van Justitie in een van de meest bewogen jaren in Nederland. Ze mag, in aanloop naar de verkiezingen, haar zegje uitgebreid doen van Tim. Lees hierboven de woorden van Tim nog maar eens terug.

Oke, dat gezegd hebbende kijken we nog eens naar het, in scene gezette, redactie-overleg:

Toen kwam er iets op ons pad …

We kregen van de woordvoerder van Dilan Yeşilgöz een appje …

… ik begrijp dat je met een item bezig bent over Twitter en bedreigingen …

Niet alleen ik haalde dat er meteen uit; ook de redactie heeft haar bedenkingen:

Fascinerend is “Hoe weten zij dat?”

In zijn, in scene gezette, redactie-overleg zei dus Tim Hofman hierop dat afhankelijk van “de vragen die ik stel” zal blijken of dit gaat “fungeren als VVD propaganda-kanaal“. Nou, dacht ik nog, dan zal dat de eerste vraag zijn die Tim aan Dilan gaat stellen: “Hoe wisten jullie dat wij met dit onderwerp bezig waren?“. Ik vind persoonlijk dat er vanuit de woorden “ik begrijp dat je met een item bezig bent …” een behoorlijke dreiging uit gaat.

Wordt deze redactie bespied door onze overheid? Of misschien wel erger: Maakt deze redactie vooraf bekend wat ze gaan doen aan deze overheid? Is dit, in scene gezette, redactie-overleg, echt gespeeld?

De vraag komt nooit … en dat kan 2 redenen hebben. 1. Tim Hofman wil deze VVD prominent niet in verlegenheid brengen met echte vragen of 2. Als deze redactie de overheid op de hoogte houdt van waar ze mee bezig zijn zou deze vraag een verbaast antwoord generen: “Dat hebben jullie ons toch laten weten“. In beide uitkomsten is Tim natuurlijk aan het doen wat hij zelf zei dat hij niet wilde doen: VVD propaganda maken.

Maar deze uitzending gaat veel verder:

Tim presenteert een lijstje “uit welke hoek de bedreigingen van onze democratische rechtstaat komen“: Jihadisme, terrorisme, georganiseerde misdaad en andere landen. Maar het lijstje wordt aangevoerd door: Anti-institutioneel extremisme. Laat dat even inzakken … Burgers die kritisch zijn op onze overheid zijn gevaarlijker als terroristen, georganiseerde misdaad en andere landen? Dit is natuurlijk propaganda van de bovenste plank. Joseph Goebbels zou hier jaloers op zijn geweest.

Kijk ook even naar de “andere landen” zoals hij zegt of “statelijke actoren” zoals het in het lijstje staat:

Natuurlijk staat hier de Noord-Koreaanse vlag bij. Dat is toch het summum van het kwaad, het grote gevaar voor de hele wereld. Een klein en verschrikkelijk arm landje in Oost-Azië dat ons allen bedreigd.

Vervolgens Iran uiteraard. De VS plannen al jaren een oorlog tegen Iran en in samenwerking met Israel komt die ook steeds dichterbij; de raketten vliegen al over en weer dus dat is een kwestie van tijd.

Ook mag de Russische vlag niet ontbreken in het rijtje. Nee … niet de Oekraïnse vlag natuurlijk want we moeten allemaal snel vergeten dat het land dat ons aan de rand van de afgrond brengt Oekraïne heet.

En dan begint stilaan de propaganda boven te drijven. Sinds wanneer is China een gevaar voor onze democratie? Wat hebben die verkeerd gedaan behalve een economie die de westerse dreigt te overstijgen?

Israel … en niet Palestina … Terwijl dit toch de grote discussie van dit moment is. Ik hoef zeker niet te vragen wat het standpunt van, de onafhankelijk journalist, Tim Hofman is; die lijkt me direct duidelijk.

Het wordt steeds interessanter. Turkije? Onze NAVO bondgenoot? Zou het een rol spelen dat Yeşilgöz niet, zoals wij allemaal denken, van Turkse afkomst is maar Koerdisch?

En is de volgorde geheel toevallig? Is het toevallig dat ik het rijtje precies andersom behandel? Denk erover na, dat is alles wat ik vraag.

Tenslotte wordt het gehele rijtje afgesloten met “links-extremisme“. Maar Tim Hofman ligt dat even toe:

Volgens de NCTV heeft deze beweging vooralsnog niet geleid tot een groei van verbaal of fysiek geweld …

Onder welke steen leeft deze Tim Hofman eigenlijk? Is het geweld van BLM en Antifa helemaal aan hem voorbij gegaan? Is eXtinction Rebellion minder verstorend met hun acties als protesterende boeren en koffiedrinkende corona-beleid betwisters? Is hij werkelijk vergeten dat de allerbelangrijkste politieke moordenaar in Nederland sinds Balthasar Gerards, ene Volkert van der Graaf, een links-extremist is?

We denken nog steeds dat de VARA, zeker sinds de fusie met BNN, nog steeds de kritische vragen stelt die noodzakelijk zijn voor het voortbestaan van ons parlementaire democratie. Maar in werkelijkheid zijn ze natuurlijk onderdeel van de NPO en geheel in lijn met de overheid propaganda. Wat ik hierboven min of meer als vraag stel is helemaal niet zo ondenkbaar: Wordt onze overheid (lees NCTV) vooraf ingelicht over de onderwerpen die ze gaan behandelen? Is er sprake van censuur of zelfs zelfcensuur?

Waarom wordt de uitspraak van Hugo de Jonge over “We weten postcodes ongevaccineerden” niet als bedreiging gezien? Oh nee, dat is natuurlijk overheid en als BNN/VARA heb je daar geen kritiek op.

Het belangrijkste is dat je zelf moet blijven denken dus sluit ik weer af met: