MediaVrijheid

Een medisch “feit” dat de meerderheid van de mensen in westerse landen tegenwoordig als “waar” accepteert, is dat het roken van sigaretten longkanker veroorzaakt en dat tabak een giftige stof is.

Maar is het waar? Kunnen we onze regering vertrouwen als het gaat om gezondheidsadvies? Hebben ze in het verleden wel eens tegen ons gelogen over gezondheid of ziekten? schrijft Brian Shilhavy.

Denk er eerst eens logisch over na. Mensen roken al honderden, zo niet duizenden jaren tabak.

De “deskundigen” van de Amerikaanse overheid ontdekten pas in 1964 dat sigaretten kanker veroorzaakten en slecht waren voor de gezondheid, toen de Surgeon General een waarschuwing publiceerde waarin hij verklaarde dat sigaretten slecht waren voor de gezondheid.

Was er eigenlijk wel bewijs of geloofwaardige wetenschap die dit ondersteunde, of waren er andere belangen in het spel achter deze waarschuwing?

Gelukkig is er genoeg bewijs en onderzoek om het tegendeel aan te tonen, dat tabak geen kanker veroorzaakt en dat het als natuurlijke plant therapeutische eigenschappen heeft, die ooit bekend leken te zijn.

Ik wil voorop stellen dat ik geen sigaretten rook, en ook nooit heb gerookt (ik heb er nooit van genoten, zelfs niet toen ik op de middelbare school zat en de meeste van mijn vrienden ze rookten), en dat ik geen enkele economische band heb met de tabaksindustrie.

Ik raad ook niemand aan om tabak te gaan roken of ermee te stoppen.

Dat is een individuele keuze en mijn enige interesse is het publiceren van de waarheid en het geven van redenen waarom het onverstandig is om ons huidige medische systeem en de alfabet overheidsinstanties die hen beschermen te vertrouwen, in plaats van de gezondheid van het Amerikaanse publiek te beschermen door de waarheid te publiceren.
Als tabak inderdaad therapeutische eigenschappen heeft, zoals het verlichten van neurologische aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson, dan zou Big Pharma genoeg motivatie hebben om die informatie te onderdrukken ten gunste van hun farmaceutische gepatenteerde medicijnen.

Bovendien is kanker altijd de grootste geldstroom geweest in de farmaceutische industrie en er is genoeg bewijs dat kanker een moderne ziekte is die wordt veroorzaakt door farmaceutische producten, vooral recentelijk als een bekende bijwerking van de experimentele COVID-injecties, dus hebben ze alternatieve producten nodig om de schuld te geven voor de steeds stijgende kankercijfers die miljarden dollars opleveren voor Big Pharma, terwijl ze de leugen blijven verspreiden dat er geen geneeswijzen zijn voor kanker, terwijl er in feite veel zijn, maar ze zijn allemaal verboden door de FDA. Zie: Niet goedgekeurde maar effectieve kankermedicijnen.

Gelukkig hebben anderen al heel wat informatie gepubliceerd over het onderwerp tabak en de oorlog van de Amerikaanse regering ertegen.

Een boek dat ik las ter voorbereiding op dit artikel is “In Defense of Smokers” van Lauren A. Colby, oorspronkelijk gepubliceerd in 1996.

Je kunt de volledige .pdf-versie vinden op Archive.org, of het hier online bekijken.
Lauren Colby is advocate en ik wil een gedeelte uit Chapter 2: The Burden of Proof citeren.

Er is een internetnieuwsgroep gewijd aan roken (alt.smokers). Onlangs belde een deelnemer het Office of Smoking of Health, in een poging uit te vinden hoe de overheid aan haar schatting van 450.000 jaarlijkse sterfgevallen door roken komt.
Na herhaaldelijk bellen met verschillende personen binnen de overheid, bleek dat niemand echt wist hoe de cijfers tot stand komen. Een of andere bureaucraat zei dat hij dacht dat de berekeningen afkomstig waren uit een boek, “Foundations of Modern Epidemiology”, van David Lilienfeld.

Dat is niet zo. Ik zal dit en andere interessante statistische manipulaties later bespreken.

Voordat ik dit onderwerp verlaat, echter, een recente (04/19/95) brief aan de redacteur van de San Jose, Ca., Mercury News werpt enig licht op de methoden die gebruikt worden door de anti-rook lobby om valse rapporten te genereren van “roken gerelateerde” sterfgevallen.

De schrijfster van de brief, Mary Ellen Haley, meldde dat een dierbare was overleden aan adenocarcinoom. Er verstreken slechts 17 dagen tussen het eerste bezoek van de overledene aan de dokter en de dag van zijn dood. De briefschrijfster kreeg de informatie voor de overlijdensakte, die ze naar de behandelend arts bracht om in te vullen.

Op de overlijdensakte was een regel voor de arts om de directe doodsoorzaak in te vullen en vervolgens drie regels voor “als gevolg van”.

De arts vulde “roken van sigaretten” in onder “als gevolg van”.

De briefschrijver ondervroeg de arts: wist hij zeker dat de tumor veroorzaakt was door het roken van sigaretten?

De arts zei dat hij daar niet zeker van was, maar dat er richtlijnen waren uitgevaardigd door de American Cancer Society en dat wanneer iemand aan bepaalde aandoeningen overlijdt en gerookt heeft, de arts geïnstrueerd is om “als gevolg van” te vermelden als “roken”.

In dit geval overtuigde mevrouw Haley de arts om de gebruikelijke “als gevolg van het roken van sigaretten” weg te laten, maar dit was duidelijk een zeldzame gebeurtenis.

De bereidheid van de medische beroepsgroep om blindelings de “richtlijnen” van de Kankerbestrijding op te volgen, genereert een voortdurende stroom van overlijdensakten die de officiële lijn bevestigen dat roken alles veroorzaakt, van hartaandoeningen tot baarmoederkanker; toch is er geen greintje wetenschappelijk bewijs dat ook maar één van de certificaten bevestigt; ze zijn gebaseerd op niets meer dan officiële instructies om roken als doodsoorzaak op te geven!

Waar hebben we dit soort methodologie nog meer gezien in recentere tijden? Zie: Jaarlijkse griepdodenzwendel Onbewust ontmaskerd en vervangen door de COVID-dodenzwendel.

Hier is een artikel uit 2017 gepubliceerd door A. Bridges op Sott.net dat veel van het bewijs en onderzoek benadrukt dat aantoont dat tabak geen kanker veroorzaakt en zelfs therapeutische waarde heeft.

Een uitgebreid overzicht van de vele gezondheidsvoordelen van het roken van tabak

door A. Bruggen
Sott.net

Roken is toch zeker schadelijk voor de gezondheid? Mensen worden vaak gebombardeerd met waarschuwingen over de negatieve effecten van roken en worden door gezondheidsautoriteiten overgehaald om te stoppen. Het is nu zelfs zo ver gekomen dat mensen de toegang tot gezondheidszorg wordt ontzegd als ze roken, met als argument dat ‘roken het begin van genezing zal vertragen en iemands reeds bestaande aandoening kan verergeren.’

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie:

“de tabaksepidemie is een van de grootste bedreigingen voor de volksgezondheid waar de wereld ooit mee te maken heeft gehad en doodt ongeveer 6 miljoen mensen per jaar. Meer dan 5 miljoen van deze sterfgevallen zijn het gevolg van direct tabaksgebruik, terwijl meer dan 600 000 het gevolg zijn van blootstelling van niet-rokers aan secundaire tabaksrook”.

Maar net als bij elke andere bewering die door de gevestigde gezondheidsautoriteiten wordt gedaan, is het verstandig om je af te vragen of er eigenlijk wel iets van waar is. Vergeet niet dat het dezelfde autoriteiten zijn die een vetarm, koolhydraatrijk dieet aanbevelen (en we hebben gezien hoe schadelijk dat is geweest voor de gezondheid van de bevolking).

Het zijn ook dezelfde mensen die aanraden om chronische ziekten te behandelen met synthetische farmaceutische medicijnen of het volledig verwijderen van hele organen (opnieuw duidelijk geen succesvolle aanpak). Iedereen die goed oplet kan zien dat de autoriteiten duidelijk niets geven om de gezondheid van mensen, omdat ze meer bezig zijn met winstmarges. Dus in deze context vereist rationeel onderzoek dat we onderzoeken of tabak echt ‘zo slecht’ is.

Een alternatief perspectief

Ik ga niet elk gepubliceerd onderzoek naar het verband tussen roken en longkanker analyseren. Er is zoveel informatie beschikbaar over dit onderwerp dat ik een heel boek zou moeten schrijven om alle details te behandelen.

Gelukkig hebben verschillende boeken het onderwerp al uitgebreid behandeld, dus voor diegenen die het bewijsmateriaal grondig willen onderzoeken, verwijs ik naar Smoke Screens: The Truth About Tobacco van Richard White, In Defense of Smokers van Lauren A. Colby en The Smoking Scare De-bunked van Dr. William T. Whitby.

In plaats daarvan zal ik kort ingaan op een aantal van de belangrijkste kwesties rondom de ‘roken veroorzaakt longkanker’-theorie, en dan overgaan op een meer diepgaand en objectief onderzoek naar de werkelijke effecten van tabak op het menselijk lichaam.

Laten we beginnen met de vraag: veroorzaakt tabak echt kanker, of wordt het er alleen maar mee geassocieerd? Anti-rookcampagnes willen je doen geloven dat roken kanker veroorzaakt en dat deze overtuiging door alle wetenschappelijke disciplines wordt aanvaard. Interessant genoeg is dat niet zo. Er zijn zelfs verschillende prominente figuren in de wetenschap geweest die deze theorie openlijk hebben veroordeeld, in twijfel hebben getrokken en zich ertegen hebben verzet.

Hier zijn een paar citaten uit Whitby’s The Smoking Scare Debunked¹:

“Van geen enkel bestanddeel van sigarettenrook is aangetoond dat het longkanker veroorzaakt bij mensen. Niemand is in staat gebleken om longkanker te veroorzaken bij proefdieren door te roken.“ – Professor Schrauzer, voorzitter van de Internationale Bio-Inorganische Chemici

“Het is fantasievolle extrapolatie – geen feitelijke gegevens. De onwetenschappelijke manier waarop de studie is gemaakt, stoort ons het meest. De commissie was het er eerst over eens dat roken longkanker veroorzaakt en ging toen aan de slag om dat statistisch te bewijzen.” (U.S. Congressional Record.) – Professor M.B. Rosenblatt, New York Medical College

“De overtuiging dat roken de oorzaak is van longkanker wordt niet langer breed gedragen door wetenschappers. Roken wordt niet langer gezien als oorzaak van hartziekten, behalve door een paar fanatiekelingen.” – Professor Sheldon Sommers, New York Academy of Medicine and Science

“Het natuurlijke experiment (dat verwijst naar een toename van longkanker toen mensen niet meer konden roken) toont overtuigend aan dat de hypothese moet worden verlaten.”- Dr. B. Dijkstra, Universiteit van Pretoria

“Als wetenschapper vind ik geen overtuigend bewijs dat roken van sigaretten longkanker veroorzaakt.” – Dr. Ronald Okun, directeur Klinische Pathologie, LA

“Na jaren van intensief onderzoek is van geen enkele stof in het roken van sigaretten vastgesteld dat het een gevaar voor de gezondheid is.” – Professor Charles H. Hine, Universiteit van Californië

De twee belangrijkste onderzoeken die aan de basis liggen van de mythe over kanker door roken zijn het onderzoek van Doll en Hill (1956, ook wel de British Doctors’ Study genoemd) en het onderzoek van Whitehall (1967, een onderzoek naar sterftecijfers onder mannelijke Britse ambtenaren).

Om hun bevindingen kort samen te vatten: Doll en Hill vonden een licht verhoogd risico op longkanker bij rokers in vergelijking met niet-rokers. De resultaten van dit specifieke onderzoek werden breed gepubliceerd en waren een van de belangrijkste drijfveren achter de hele ‘antirookcampagne’ die kort daarna volgde.

Wat Doll en Hill echter niet publiekelijk vermeldden, was dat hun resultaten aantoonden dat rokers die de rook inhaleerden een significant lager risico liepen dan rokers die niet inhaleerden.²

Vermoedelijk werd dit detail weggelaten omdat het de theorie die ze probeerden te bewijzen niet ondersteunde.

Vervolgens waren de resultaten van het Whitehall onderzoek als volgt: mensen die stopten met roken vertoonden geen verbetering in hun levensverwachting; er waren ook geen veranderingen in sterfgevallen door hartaandoeningen, longkanker of andere oorzaken.

De enige uitzondering was dat bepaalde soorten kanker meer dan twee keer zo vaak voorkwamen bij mensen die waren gestopt met roken.

Deze ongemakkelijke feiten werden echter verborgen onder een hoop technisch jargon dat het rapport moeilijk leesbaar maakt. Het lijkt erop dat er toen al een agenda was om roken te demoniseren, dus de interpretatie van de gegevens werd zodanig verdraaid dat het roken van tabak de schuld op zich zou nemen.

Veel ander onderzoek heeft verbanden aangetoond tussen roken en longkanker. Het probleem is dat vooringenomenheid van onderzoekers vaak een rol speelt. Onderzoekers die een oorspronkelijke hypothese willen bevestigen, zullen de gegevens waarschijnlijk onbewust verkeerd interpreteren.

Omdat onderzoek gefinancierd wordt, kan er ook druk ‘van bovenaf’ zijn om een bepaalde conclusie aan het publiek te presenteren, ook al bleken de resultaten anders te zijn. Bij tabaksonderzoek lijkt dit meestal het geval te zijn. De conclusie van de auteur van het onderzoek lijkt vaak niet of nauwelijks op de werkelijke bevindingen.

In plaats van dat gegevens in hun ruwe vorm aan het publiek worden gerapporteerd, kunnen rapporten vooraf scheefgetrokken en gemanipuleerd zijn om een oorzakelijk verband te suggereren. Je moet begrijpen dat er een groot verschil is tussen (1) het identificeren van een correlatie tussen twee factoren en (2) het identificeren van de oorzaak van iets. Het is vrij eenvoudig om correlaties en associaties vast te stellen.

Er is bijvoorbeeld een significante correlatie tussen basketbalspelers en lang zijn. Betekent dit dat mensen groter worden door basketbal?

Duidelijk niet. De invoer van Mexicaanse citroenen is ook omgekeerd evenredig met het aantal verkeersdoden in de VS. Betekent dit dat het importeren van citroenen sterfgevallen op de snelweg voorkomt?

Nee, natuurlijk niet. Het zou belachelijk zijn om iets anders te suggereren.

Dit is waarom correlatie nooit oorzakelijk verband kan impliceren. Helaas is deze regel niet van toepassing op tabak. De waarheid is dat geen enkel onderzoek ooit onomstotelijk heeft kunnen bewijzen dat roken de directe oorzaak is van longkanker, hartaandoeningen, emfyseem of andere ziekten waarmee het routinematig in verband wordt gebracht.

Vooringenomen wetenschappers met persoonlijke agenda’s benaderen dit onderwerp al jaren met gevestigde belangen in bepaalde uitkomsten, namelijk dat roken kanker en andere chronische ziekten veroorzaakt.

Er is ook een overvloed aan bewijs dat suggereert dat deze zelfde individuen opzettelijk gegevens verkeerd hebben geïnterpreteerd om hun eigen persoonlijke doelen en aspiraties te bevorderen. Deze verdraaide interpretaties van gegevens zijn sindsdien massaal gepubliceerd door de media en volksgezondheidsgiganten.

Dus ondanks het toenemend aantal onderzoeken dat het tegendeel suggereert, is de algemene overtuiging dat roken kanker veroorzaakt bij bijna iedereen doorgedrongen.

Het is daarom aannemelijk dat de meerderheid van de wetenschappelijke gemeenschap ook vanuit deze onjuiste aanname opereert, en dat betekent dat de kwaliteit van het wetenschappelijk onderzoek op dit gebied ongetwijfeld scheefgetrokken is en zal blijven.
Desondanks is er de afgelopen 30 jaar fascinerend onderzoek gepubliceerd over tabak en roken. Het is dan ook geen verrassing dat deze gegevens niet algemeen beschikbaar zijn gesteld en dat de meeste mensen zich niet bewust zijn van de bevindingen. Daarom zal ik hieronder een aantal relevante onderzoeken kort samenvatten.

Allereerst toonde een recent onderzoek aan dat mensen met een dieet hoog in GI (glycemische index) voedingsmiddelen (zoals brood, pasta’s en rijst) bijna 50% meer kans hadden om longkanker te ontwikkelen. Binnen deze resultaten bleken niet-rokers twee keer zoveel kans te hebben om de kanker te ontwikkelen in vergelijking met rokers.

Op zichzelf zou deze bevinding kunnen worden uitgelegd als afwijkend, maar als we het bewijsmateriaal doornemen, begin je te zien hoe het in het grotere plaatje past. Uit het onderzoek blijkt dat het roken van tabak feitelijk kan werken als een beschermende maatregel tegen externe ziekteverwekkers.

Er was nog een onderzoek waarin de kankerverwekkende effecten van radon werden gemeten nadat radioactief uraniumertsstof was ingeademd door honden. Paradoxaal genoeg kreeg geen van de aan tabak blootgestelde honden kanker, in tegenstelling tot de gebruikelijke sterfgevallen bij andere honden tijdens soortgelijke experimenten .

De auteur stelde dat “blootstelling aan sigarettenrook een verzachtend effect bleek te hebben op door radondochter veroorzaakte tumoren”.

Evenzo toonde een experiment met bestraalde ratten aan dat degenen die rookten en bestraald werden significant minder ontstekingen in de longen vertoonden dan degenen die niet rookten.

In veel opzichten leek de rokende groep op de niet-bestraalde controles. Volgens de auteur “ondersteunde deze experimentele studie verder het onderdrukkende effect van roken op door straling veroorzaakte longontsteking.”

In menselijk onderzoek toonde één analyse aan dat het risico op het ontwikkelen van longkanker door blootstelling aan asbest “significant verhoogd was bij niet-rokers in zes van de [onderzochte] onderzoeken.”

Een ander onderzoek suggereerde dat het risico op het ontwikkelen van longkanker door blootstelling aan asbest ongeveer drie keer hoger is bij niet-rokers dan bij rokers.

Na de bestraling van borstkanker is ook geconstateerd dat rokers een “significant verminderde ontstekingsreactie vertonen, d.w.z. een verminderd aantal mestcellen en lymfocyten, vergeleken met zowel niet-rokende controles als patiënten.”

Zijn deze resultaten gewoon toeval of vormde roken een beschermende barrière tegen stralingsschade en asbest?

Onderzoek suggereert dat roken ook bescherming kan bieden tegen andere soorten milieuvervuiling, zoals uitlaatgassen. Een recent onderzoek onder mijnwerkers toonde een sterk verband aan tussen de blootstelling aan uitlaatgassen van dieselmotoren en longkanker.

De resultaten toonden aan dat mijnwerkers die zwaar waren blootgesteld een drie keer hoger risico hadden om te sterven aan longkanker in vergelijking met mijnwerkers met een lage blootstelling. Voor niet-rokers was het risico zeven keer zo hoog.

De mythe over longkanker ontrafelen

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is “tabaksgebruik de belangrijkste risicofactor voor kanker en veroorzaakt… ongeveer 70% van alle sterfgevallen door longkanker wereldwijd”. Een onderzoek van de statistieken geeft echter een iets ander beeld en het wordt duidelijk dat deze bewering gewoon niet waar is.

Hierboven staan statistieken van het World Economic Forum met verzamelde gegevens over de landen die per hoofd van de bevolking de meeste sigaretten roken. Als roken de oorzaak is van 70% van alle longkankergevallen wereldwijd, dan zou het logisch zijn dat de longkankerstatistieken overeenkomen met de resultaten in deze tabel. Bijvoorbeeld China, Rusland, de VS, Indonesië en Japan zouden theoretisch de hoogste percentages longkanker moeten hebben omdat daar het meest gerookt wordt. Maar dat is niet zo.

Het is interessant dat in de bovenstaande longkankerstatistieken van het World Cancer Research Fund International slechts één van de landen voorkomt waarvan wordt gezegd dat het het hoogste percentage rokers heeft, en dat is de VS. Als roken de belangrijkste oorzaak van longkanker zou zijn, dan zou dit te zien zijn bij de bevolkingsgroepen waar het meest gerookt wordt. Aangezien dit niet het geval is, kunnen we veilig aannemen dat roken niet de hoofdoorzaak van longkanker kan zijn.© Smoking Science

De zwarte long leugen

Zwarte longen worden niet veroorzaakt door tabaksrook Een andere veelvoorkomende misvatting rond het roken van tabak is dat de rook op zichzelf in staat is om longweefsel zwart te maken. Deze prestatie is echter fysiek onmogelijk. Het longweefsel kan alleen zwart worden als het kanker of necrotisch is, of als er gedurende langere tijd grote hoeveelheden elementaire koolstof worden ingeademd.

Waar kun je elementaire koolstof vinden? In kolenmijnen, niet in sigaretten. En raad eens? Chirurgen zijn niet in staat om het verschil te zien tussen de longen van rokers en niet-rokers.

Hier zijn enkele verslagen uit eerste hand van professionals op medisch gebied:¹⁰

“Roken verkleurt de long niet.” – Dr. Duane Carr, Professor Chirurgie aan de Universiteit van Tennessee.

“Ik heb duizenden longen onderzocht, zowel grof als microscopisch. Ik kan aan het onderzoek van een long niet zien of de vorige gastheer gerookt heeft of niet.“ – Dr. Victor Buhler, patholoog in het St. Joseph Hospital in Kansas City

“…het is niet mogelijk om op een grove of microscopische manier, of op een andere manier die mij bekend is, onderscheid te maken tussen de longen van een roker of een niet-roker. Het zwart worden van de longen komt door koolstofdeeltjes en het roken van tabak brengt geen koolstofdeeltjes in de longen.“ – Dr. Sheldon Sommers, patholoog en directeur van laboratoria in het Lenox Hill Hospital, New York

Tot slot is hier een citaat uit Richard White’s Smoke Screens:

“Het idee dat roken de longen zwart maakt, gaat terug tot 1948. Ernst Wynder, toen een eerstejaars geneeskundestudent in St Louis, was getuige van een autopsie van een man die aan longkanker was overleden en hij merkte op dat de longen zwartgeblakerd waren. Hij ontdekte dat er geen duidelijke blootstelling aan luchtvervuiling was, maar dat de overledene dertig jaar lang twee pakjes sigaretten per dag had gerookt. Wynder besteedde vervolgens zijn carrière aan het ‘bewijzen’ dat sigaretten kanker veroorzaakten, hoewel hij moest toegeven dat de gegevens die hij had verzameld onjuist waren (Wynder publiceerde later boeken met dia’s van zwarte, kankerverwekkende longen, waardoor mensen aannamen dat roken de oorzaak was. Later gaf hij echter toe dat hij het mis had.”

De voordelen van tabak voor de gezondheid

Nicotine is een van de hoofdbestanddelen van tabak en vertoont een grote verscheidenheid aan geneeskrachtige eigenschappen. Daarom is het momenteel het onderwerp van fascinerend nieuw wetenschappelijk onderzoek. Om de voordelen van nicotine echt te kunnen waarderen, moeten we echter eerst de primaire werkingsmechanismen onderzoeken.

Nicotine is de protoypische agonist van het nicotinische subtype van acetylcholinereceptoren. Dit betekent in feite dat nicotine compatibel is met acetylcholinereceptoren in het lichaam en het vermogen heeft om zich aan hen te binden.
Deze actie is verantwoordelijk voor het in gang zetten van een cascade van chemische reacties, hoewel het belangrijkste effect het stimuleren van de afgifte van een breed scala aan neurotransmitters is, waaronder dopamine, serotonine, noradrenaline en, voornamelijk, acetylcholine.

Dr. Gabriela Segura¹² zegt: “Acetylcholine is een neurotransmitter die verantwoordelijk is voor leren en geheugen. Het werkt ook kalmerend en ontspannend en is ook een belangrijke factor bij het reguleren van het immuunsysteem. Acetylcholine werkt ook als een belangrijke rem op ontstekingen in het lichaam en ontstekingen zijn gekoppeld aan alle bekende ziekten.”

Wanneer nicotine bindt aan α7 nAChR (acetylcholinereceptoren die gekoppeld zijn aan immuniteit), activeert het een systeem dat bekend staat als de ‘cholinerge anti-inflammatoire route,’ die verantwoordelijk is voor het verminderen van ontstekingen in het lichaam. Daarom is nicotine eigenlijk een ontstekingsremmende molecule.

De paper ¹³ ‘Nicotine, een ontstekingsremmende molecule’ gaat uitgebreid in op dit onderwerp en legt uit dat “stimulatie van nicotine een sleutelrol speelt bij het onderdrukken van de productie van ontstekingsbevorderende cytokinen, ontstekingsreacties en auto-immuunreacties in het centrale zenuwstelsel aanzienlijk kan verminderen en vertragen en neuro-inflammatie verder kan verminderen.

Met nicotine behandelde muizen die geïnjecteerd werden met dodelijke doses van influenza A-virusinfectie vertoonden ook langere overlevingspercentages in vergelijking met controlegroepen.” De auteur stelt tot slot:

“Deze in vitro en in vivo resultaten bevestigden verder het ontstekingsremmende effect van nicotine. Onze studie leverde het eerste bewijs dat het ontstekingsremmende effect van nicotine in sigarettenrook de belangrijkste bijdrage zou kunnen leveren aan de verlichting van de ernst van de ziekte van zowel pdmH1N1- als H9N2-infectie met het influenza A-virus, en een dergelijk ontstekingsremmend effect verliep via de α7 nAChR-signaleringsroute.”

Gezien de gunstige effecten van acetylcholine op de hersenen en het zenuwstelsel, laten we eens kijken naar hoe roken de hersenfunctie beïnvloedt.

Een algemeen bekend feit onder cognitieve psychologen en neurowetenschappers is dat nicotine het cognitief functioneren aanzienlijk verbetert. De Amerikaanse overheid publiceerde in 2010 een meta-analysestudie ¹⁴ (uitgevoerd door het National Institute on Drug Abuse) waarin alle literatuur over het effect van nicotine op de hersenen werd bekeken.

Uit een totaal van 256 werden 48 van de kwalitatief beste gestandaardiseerde computerteststudies gekozen voor onderzoek. Bij deze tests kreeg de helft van de deelnemers nicotine en de andere helft een placebo. De resultaten toonden aan dat mensen die nicotine kregen beter presteerden op bijna elke test, of ze nu rokers waren of niet, en vooral op het gebied van geheugen, snelheid, precisie, focus en aandacht.

Het onderzoek toonde ook aan dat nicotinegebruikers significant beter presteerden op andere gebieden zoals langetermijngeheugen, semantisch geheugen, rekenen en complexe berekeningen en grove motoriek.

Nicotine is duidelijk zeer gunstig voor de cognitieve functie, maar wanneer we het vergelijken met het daadwerkelijk roken van tabak, zien we dat geïsoleerde nicotine gewoon niet zo effectief is. Uit een onderzoek ¹⁵ van Warburton et al. bleek het volgende:

“[Rookvrije] nicotine produceert verbeteringen in mentale efficiëntie, die kwalitatief vergelijkbaar zijn met de verbeteringen die worden geproduceerd door roken, hoewel onze bevindingen over waakzaamheid en snelle informatieverwerking aangeven dat de verbeteringen kwantitatief kleiner zijn dan de verbeteringen die worden geproduceerd door roken.”

Een ander onderzoek ¹⁶ gepubliceerd in 2014 toonde aan dat een toename in nicotinereceptoren (veroorzaakt door roken) geassocieerd was met lagere niveaus van sociale terugtrekking en een betere cognitieve functie.

Er is eigenlijk een schat aan informatie over de gunstige fysiologische effecten van nicotine die alleen al uit wetenschappelijke gegevens kan worden gehaald, maar toch slaagt niets van deze informatie erin door te dringen tot het grote publiek.

Dit hoeft echter niet te verbazen voor diegenen die begrijpen hoe vaak mainstream media en Big Pharma effectief informatie verdraaien of onderdrukken die niet in lijn is met het officiële verhaal dat ze proberen over te brengen.

Tot slot heeft onderzoeker David. M. Warburton van de afdeling Psychologie van de Universiteit van Reading, concludeerde dat:¹⁷

1. Nicotine verbetert de aandacht in een groot aantal taken bij gezonde vrijwilligers.

2. Nicotine verbetert het directe en langere termijn geheugen bij gezonde vrijwilligers.

3. Nicotine verbetert de aandacht bij patiënten met de ziekte van Alzheimer.

4. Terwijl sommige van de geheugeneffecten van nicotine het gevolg kunnen zijn van verbeterde aandacht, lijken andere het resultaat te zijn van verbeterde consolidatie zoals aangetoond door dosering na de proef.

Laten we nu eens kijken naar enkele andere potentieel therapeutische en heilzame aspecten van de tabaksplant…

Monoamine oxidase remming

Monoamine oxidases (MAO’s) zijn enzymen in het lichaam die verantwoordelijk zijn voor de afbraak van biogene amine neurotransmitters zoals Noradrenaline (Norepinefrine), Serotonine en Dopamine. Mono amine oxidase remmers (MAO-remmers) zijn chemische stoffen die de werking van deze enzymen remmen om de beschikbaarheid en hoeveelheid van de biogene amines te verhogen.

Om deze reden werden MAOI-bevattende medicijnen eind jaren 1950 ontwikkeld door farmaceutische bedrijven en verkocht als antidepressiva. Interessant genoeg is echter aangetoond dat een onbekende eigenschap van tabaksrook van nature voorkomende MAO-remmers bevat.

Dit blijkt uit talloze onderzoeken ¹⁸ die aantonen dat rokers significant lagere niveaus van beide soorten MAO’s (A en B) hebben, wat in feite betekent dat roken werkt als een natuurlijk antidepressivum zonder de vreselijke bijwerkingen die veel synthetische farmaceutische medicijnen hebben.

Een ander interessant feit is dat van het medicijn ‘Deprenyl’, een MAO-remmer, bij verschillende gelegenheden ²⁰ is aangetoond dat het de levensduur van verschillende zoogdiersoorten in laboratoria aanzienlijk verlengt. Dit is iets om in gedachten te houden omdat we er later op terug zullen komen.

Glutathion: de “meester antioxidant”

Als antioxidant beschermt Glutathion vrijwel elke cel in het lichaam door schade te neutraliseren die veroorzaakt wordt door reactieve zuurstofsoorten (vrije radicalen), zware metalen en peroxiden/ lipide-peroxiden. Het is een hoofdbestanddeel van de natuurlijke afweersystemen van het lichaam en is nodig voor het volbrengen van een groot aantal cellulaire processen, waaronder celdifferentiatie en -proliferatie.

Wat glutathion zo speciaal maakt is dat het, in tegenstelling tot andere antioxidanten, intracellulair is en het vermogen heeft om andere antioxidanten in hun gereduceerde (actieve) vorm te houden om de antioxidantactiviteit te maximaliseren. Het speelt een cruciale rol in ontgiftingsprocessen, wat de reden is dat de meeste glutathionvoorraden in het lichaam te vinden zijn in de lever.

Het heeft ook een significante invloed op de immuunfunctie, en een tekort aan glutathion wordt in verband gebracht met kanker, verouderingsziekten, taaislijmziekte, hart- en vaatziekten, ontstekingsziekten, immuunziekten, stofwisselingsziekten en neurodegeneratieve ziekten.²¹

De alternatieve gezondheidsgemeenschap erkent deze molecule als de “moeder van alle antioxidanten,” en terecht. Het is interessant om te zien dat de longen van rokers 80% meer glutathion bevatten dan de longen van niet-rokers.²²

Hogere concentraties glutathion in de longen bieden een verhoogde bescherming tegen vreemde stoffen en ziekteverwekkers. Deze bevindingen suggereren dat het roken van tabak een beschermend effect kan hebben op het longweefsel door het glutathiongehalte te verhogen, maar het mechanisme achter deze verhoging werd in dit specifieke onderzoek niet behandeld. Een ander experiment ²³ probeerde echter de reactie van glutathion op tabaksrook direct te meten en dit is wat ze vonden:

“Blootstelling aan CS [sigarettenrook] verlaagde aanvankelijk de ELF GSH [glutathion] niveaus met 50%, maar binnen 2 uur veerden GSH niveaus op tot ongeveer 3 keer de basale niveaus en bereikten een piek na 16 uur met een 6-voudige toename en bij herhaalde blootstellingen werden ze gehandhaafd op een 3-voudige toename tot 2 maanden.

Blootstelling aan CS roept een krachtige GSH adaptieve respons op in de longen en systemisch. Factoren die de GSH adaptieve respons verstoren kunnen bijdragen aan de pathofysiologie van COPD.”

Dus allereerst theoretiseren ze dat een door roken geïnduceerde “glutathion adaptieve respons” het mechanisme is dat de glutathionsystemen in dit geval drastisch up-reguleert.

Dit impliceert ook dat tabak een beschermend effect heeft op de longen. Ten tweede stellen ze dat factoren die dit mechanisme verstoren kunnen bijdragen aan Chronic Obstructive Pulmonary Disorder (COPD). Deze bewering is in tegenspraak met mainstream gezondheidsbronnen, want volgens deze bronnen is roken de belangrijkste oorzaak van COPD.

Maar als roken duidelijk de “glutathion adaptieve respons” verhoogt, en COPD wordt veroorzaakt door een onderactieve “glutathion adaptieve respons,” hoe kan roken dan de hoofdoorzaak zijn van COPD? In feite is het redelijker om te concluderen dat roken COPD juist kan voorkomen via het GSH-aanpassingsmechanisme.

Catalase en superoxide dismutase

Catalase is een antioxidant enzym dat cellen beschermt tegen de schadelijke effecten van waterstofperoxide door de omzetting ervan in zuurstof en water te katalyseren.
Het is daarom een belangrijk onderdeel van het immuunsysteem en het ontgiftingsproces van het lichaam. Superoxide dismutase (SOD) is ook een belangrijk antioxidant enzym dat superoxide, een bijproduct van zuurstofmetabolisme, neutraliseert.

Samen zijn dit twee van de meest opmerkelijke antioxidanten van het lichaam die een cruciale rol spelen in de bescherming tegen oxidatieve/peroxidatieve celschade en nauw verbonden zijn met een lang leven.

Net als glutathion lijken catalase en SOD ook gecontroleerd te worden door een soort antioxidant “adaptieve respons”. Een recent onderzoek ²⁴ toonde aan dat “de enzymeniveaus van superoxide dismutase in het bloed en speeksel significant hoger waren bij rokers dan bij niet-rokers en de controlegroep.”

Verder werd ook ontdekt – in een apart experiment ²⁵ – dat hamsters die blootgesteld waren aan tabaksrook ruwweg de dubbele hoeveelheid van zowel catalase als superoxide dismutase hadden dan hamsters die niet aan rook waren blootgesteld.

De toename in glutathion, catalase en superoxide dismutase kan mogelijk deels verklaren hoe tabaksrook erin slaagt longkanker te voorkomen bij mensen die straling, uitlaatgassen en asbest inademen. Zo’n toename in antioxidantactiviteit zou de sleutelfactor kunnen zijn die het longweefsel beschermt en het lichaam ontdoet van alle vervelende gifstoffen die via de luchtwegen worden ingeademd.

Hormesis

Een veelgehoorde kritiek van anti-rokers is dat tabaksrook koolmonoxide bevat, dat giftig zou zijn en dat roken daarom slecht is.

Dit standpunt is echter gebaseerd op de foutieve aanname dat elke dosis koolmonoxide schadelijk is. Ongetwijfeld kan een hoge dosis koolmonoxide dodelijk zijn.

Maar wat deze antirokers zich waarschijnlijk niet realiseren is dat koolmonoxide eigenlijk hormesisch is. Het proces van hormese wordt gekenmerkt door de introductie van een gifstof in een lage dosis in het lichaam die het lichaam aanzet tot een gunstige reactie. Aan de andere kant heeft hetzelfde gif bij hoge doses een schadelijk effect.

Hormese is een van de meest effectieve manieren van het lichaam om zich op cellulair niveau aan te passen aan externe stressfactoren door de ontgiftingsroutes te versterken, en is een zekere manier om je te beschermen tegen ziekten. Andere populaire hormonale middelen zijn curcumine en polyfenolverbindingen in groene thee. Van lichaamsbeweging wordt zelfs gezegd dat het hormonaal werkt!

Gelukkig voor rokers is er nu steeds meer bewijs dat koolmonoxide krachtige hormonale effecten en potentiële therapeutische voordelen heeft. Onderzoekers van de afdeling Moleculaire Gastro-enterologie en Hepatologie van de Universiteit van Kyoto, Japan, zeggen:²⁶

Recent, zich opstapelend bewijs heeft gesuggereerd dat koolmonoxide (CO) kan fungeren als een endogene gasvormige verdedigingsmolecule om ontsteking en weefselbeschadiging te verminderen in verschillende modellen van orgaanbeschadiging, waaronder darmontsteking.

…Er is een krachtige therapeutische werking van CO aangetoond in experimentele modellen van verschillende aandoeningen, waaronder longletsel, hart-, lever- en nier-I-R letsel, evenals ontsteking, waaronder artritis, ter ondersteuning van het nieuwe paradigma dat CO bij lage concentraties functioneert als een signaalmolecule die significante cytoprotectie en ontstekingsremmende acties uitoefent.

Bedenk nu dat het menselijk lichaam voortdurend CO produceert en recycleert, en CO-vergiftiging kan alleen optreden als het lichaam overbelast raakt door een extreem grote hoeveelheid.

Sigarettenrook bevat zulke lage hoeveelheden CO dat het vrijwel onmogelijk is om genoeg te roken om vergiftiging te veroorzaken.

Met dit in gedachten is het veilig om aan te nemen dat zolang iemand zijn hoofd niet voor een uitlaatpijp van een auto houdt, de kans vrij klein is dat hij een koolmonoxidevergiftiging oploopt door het roken van tabak. Integendeel, de hoeveelheid koolmonoxide die wordt ingeademd uit sigaretten kan zelfs een hormonaal effect hebben.

Tabak biedt bescherming?

Volgens het conventionele medische dogma is tabak de grootste vijand van de mensheid. Het bewijs suggereert echter dat tabaksrook een breed scala aan geneeskrachtige eigenschappen bezit die gunstig zijn voor de menselijke gezondheid en een lang leven. Bovendien zijn er verschillende onderzoeken geweest die de beschermende effecten van tabak tegen tal van ziekteverwekkers en chronische aandoeningen hebben aangetoond.

Allereerst toonde een onderzoek ²⁷ naar de gezondheid van de luchtwegen van aluminium werknemers in wietkwekerijen aan dat “rokers in de wietkwekerijgroep een lagere prevalentie van symptomen van de luchtwegen hadden dan nooit- of ex-rokers”. Gezien wat we al hebben gezien, zijn deze resultaten niet verrassend. Bovendien blijkt roken ook te beschermen tegen verschillende andere schijnbaar ongerelateerde gezondheidsproblemen.

Het is bijvoorbeeld goed gedocumenteerd dat roken iemands risico op het ontwikkelen van osteoartritis (OA)²⁸ enorm verlaagt en er een zekere mate van bescherming tegen biedt. Rokers laten een significante bescherming zien op vier plaatsen die vaak voorkomen bij OA-patiënten (knie, wervelkolom, hand en voet)²⁹.

Roken vertoont ook een negatieve correlatie met OA van grote gewrichten en er is aangetoond dat roken het risico op OA bij zwaarlijvige personen vermindert.³⁰ Experts hebben getheoretiseerd dat dit kan komen doordat nicotine gunstige effecten heeft op botbehoud, -groei en -herstel.

Bovendien is nicotine volgens L. Gullahorn, arts, “van de meer dan 400 stoffen die in sigarettenrook worden aangetroffen, een van de fysiologisch meest actieve bestanddelen. Een onlangs gepubliceerd in vitro onderzoek toont aan dat nicotine een krachtige stimulator is van de synthetische activiteit van botcellen.”³¹

Ten tweede is het algemeen bekend in de wetenschappelijke gemeenschap dat neurologische ziekten zoals Alzheimer en Parkinson een veel lager risico hebben bij rokers; zozeer zelfs dat farmaceutische bedrijven nu actief bezig zijn met het ontwikkelen van behandelingsmethoden waarbij nicotine (en zijn bijproducten) wordt gebruikt voor nieuwe neurologische behandelingen.

Thacker etl ³² analyseerden gegevens uit het rookverleden van 79.977 vrouwen en 63.348 mannen en ontdekten dat, vergeleken met niet-rokers, voormalige rokers een 22% lager risico hadden op het ontwikkelen van de ziekte van Parkinson, terwijl huidige rokers een duizelingwekkend 73% lager risico hadden.

Gorel et al^l33 rapporteerden ook een omgekeerd verband tussen rokers en Parkinson. Maar het interessante aan dit onderzoek was dat het omgekeerde verband sterk toenam bij mensen die zwaar rookten. Deze resultaten suggereren dat hoe meer iemand rookt, hoe lager de kans is dat hij deze ziekte krijgt. De auteurs concludeerden:

“Het is onwaarschijnlijk dat de omgekeerde dosis-responsrelatie tussen PD en roken en het stoppen met roken te wijten is aan vertekening of verwarring, zoals besproken, wat indirect bewijs levert dat roken biologisch beschermend is.”

Een ander onderzoek ³⁴ concludeerde ook: “We rapporteren hier dat nicotine neuroprotectie biedt aan dopamine neuronen.”

Vergelijkbare resultaten zijn ook gevonden in onderzoeken naar de ziekte van Alzheimer. Er is een sterk omgekeerd verband aangetoond tussen rokers en personen met Alzheimer,³⁵ en volgens de auteur:

“Het risico op de ziekte van Alzheimer nam af met toenemend dagelijks aantal gerookte sigaretten vóór het begin van de ziekte.”

Met deze resultaten in gedachten lijkt het roken van tabak een effectieve preventieve maatregel. Onderzoekers weten nog steeds niet zeker hoe deze bescherming en behandeling tot stand komt, hoewel de meesten er zeker van lijken te zijn dat het te maken heeft met nicotine.

Nicotine is ook gebruikt om mensen met Attention Deficit Hyperactivity Disorder en het syndroom van Gilles de la Tourette effectief te behandelen.

Daarnaast is cotinine een stof die nu wordt onderzocht op mogelijke therapeutische voordelen. Het is een van de metabolieten van nicotine waarvan is aangetoond dat het het leren en het geheugen verbetert, en het heeft ook het vermogen om hersencellen te beschermen tegen de schade die door beide ziekten wordt veroorzaakt.

Een ander goed gedocumenteerd feit is dat het percentage rokers onder schizofrenen doorgaans veel hoger ligt dan onder de gemiddelde bevolking. Sommige onderzoeken ³⁶ tonen aan dat ongeveer 90% van hen rookt.

Toch is vreemd genoeg aangetoond ³⁷ dat schizofrenentussen de 30-60% minder kans hebben om longkanker en andere vormen van kanker te ontwikkelen.

Dus wat suggereren deze cijfers over roken als de belangrijkste oorzaak van kanker? Dat laat ik aan jou over.

Er is een theorie dat deze hoge rookcijfers te wijten kunnen zijn aan de stimulerende cognitieve effecten van nicotine, die schizofrenen kunnen helpen irrelevante externe zintuiglijke informatie te filteren. Een onderzoek ³⁸ aan de Yale University wees uit dat:

“…wanneer proefpersonen met schizofrenie stopten met roken, waren aandacht en kortetermijngeheugen meer aangetast, maar wanneer ze weer begonnen met roken, verbeterde hun cognitieve functie.”

Bewijs uit Zweden heeft ook aangetoond ³⁹ dat hoe meer sigaretten mannen rookten op jongere leeftijd, hoe kleiner de kans was dat ze later in hun leven schizofrenie zouden ontwikkelen. Hun conclusie was dat roken kan werken als een neurobeschermende preventieve maatregel tegen het ontwikkelen van schizofrenie.

De westerse geneeskunde staat erom bekend dat ze patiënten volpompt met gevaarlijke en ineffectieve medicijnen om de grote farmaceutische bedrijven te laten profiteren. Het systeem biedt niet alleen onvoldoende ondersteuning voor mensen met geestelijke gezondheidsproblemen; wat nog ontstellender is, is dat veel instellingen patiënten het recht ontzeggen om te roken, ondanks dat het een van hun meest effectieve middelen voor zelfmedicatie is.

Naast neurologische aandoeningen blijkt roken het risico op het ontwikkelen van colitis ulcerosa, een inflammatoire darmziekte, consequent te verminderen. Volgens Lashner et al ⁴⁰ hebben “niet-rokers ongeveer drie keer zoveel kans op het ontwikkelen van colitis ulcerosa”.

Een review ⁴¹ suggereert dat huidige rokers in verband worden gebracht met een ongeveer 42% lager risico; voormalige rokers worden echter in verband gebracht met een verhoogd risico in vergelijking met niet-rokers. Dit bewijs lijkt er opnieuw op te wijzen dat roken beschermend kan zijn en dat mensen die stoppen met roken zichzelf eigenlijk een hoger risico geven.

Daarnaast blijkt dat rokers met colitis ulcerosa meer goedaardige symptomen vertonen dan niet-rokers.⁴¹

Interessant genoeg lijkt roken niet gunstig te zijn voor veel mensen bij wie de ziekte van Crohn, een andere inflammatoire darmziekte, is vastgesteld. Statistisch gezien lopen zowel mannen als vrouwen een veel hoger risico op het ontwikkelen van de ziekte van Crohn als ze roken, en één onderzoek ⁴² suggereert zelfs een drievoudig verhoogd risico bij vrouwen die roken.

Deze schijnbare anomalie is onlogisch als we deze gegevens op zichzelf beschouwen.

Er is echter steeds meer bewijs voor de mogelijke genetische oorsprong van deze ziekte. Er zijn ook aanwijzingen dat genetische factoren een rol kunnen spelen bij het roken van tabak en nicotinegebruik – mensen kunnen letterlijk genetisch voorbestemd zijn om te roken, of niet.

Vergelijkbare genetische patronen in het bloed zijn gevonden bij rokers in vergelijking met niet-rokers. Sommige genen ⁴³ bleken ook actiever te zijn bij rokers, terwijl andere minder actief waren in vergelijking met die van niet-rokers.

Onderzoekers ⁴⁴ theoretiseren dat genen die verantwoordelijk zijn voor de productie en het metabolisme van neurotransmitters, de regulatie van celreceptoren en het nicotinemetabolisme een belangrijke rol kunnen spelen bij het bepalen of iemand waarschijnlijk zal roken of niet.

Wat mij hier het meest overtuigend lijkt, is dat het bewijs erop wijst dat er een biologisch verschil is tussen rokers en niet-rokers.

Misschien kan dit helpen verklaren waarom sommige mensen in hun tienerjaren van nature aangetrokken worden tot roken, terwijl anderen een heel leven lang niet de geringste behoefte hebben om te roken.

Het kan ook verklaren waarom sommige rokers een heel lang leven kunnen leiden zonder longkanker te ontwikkelen, terwijl iemand anders misschien een paar jaar rookt en geen enkel voordeel heeft van de beschermende eigenschappen.

Met de genetica in gedachten lijkt de Crohn/Ulceratieve Colitis paradox niet zo vreemd. Misschien werkt iemands genetica die met roken verenigbaar is ook als een beschermende factor tegen andere pathologische aandoeningen?

De wetenschap moet deze vragen nog beantwoorden.

Roken en mitochondriale functie

Om te begrijpen hoe het roken van tabak de mitochondriale functie kan beïnvloeden, moeten we eens kijken hoe mitochondriën werken.

Mitochondriën bevinden zich in de cel en staan bekend als de “krachtcentrale” die verantwoordelijk is voor het genereren van energie om te voorzien in de metabolische behoeften van het lichaam. De functie van de mitochondriën is om elektronen uit de omgeving te halen en deze te gebruiken om Adenosine Triphosphate (ATP) te maken, de veronderstelde ‘energiebron’ van het lichaam (Gilbert Ling zou het hier niet mee eens zijn).

Via een proces dat celademhaling heet, worden elektronen uit verteerd voedsel met hulp van specifieke moleculen langs het mitochondriale membraan gestuurd (via elektronenketen transport) zodat de mitochondriën ATP kunnen aanmaken. De gangbare theorie over ATP is dat het wordt gebruikt als brandstof voor de meeste processen in het lichaam.

Ook deze theorie is discutabel. Wat wel geaccepteerd wordt, is dat ATP absoluut essentieel is voor het menselijk leven. Recent werk van onderzoekers als Doug Wallace en anderen geeft aan dat mitochondriale disfunctie mogelijk aan de basis ligt van de meeste hedendaagse ziekten.

Dit betekent dat het van vitaal belang is om de mitochondriale functie gezond te houden.

Een van de hoofdrolspelers in de productie van ATP is de redoxmolecule nicotinamide adenine dinucleotide (NAD). NAD is aanwezig in alle levende cellen en is beschikbaar in twee vormen: NADH en NAD+.

Beide vormen zijn essentieel voor een goede cellulaire energieoverdracht en onvoldoende hoeveelheden kunnen resulteren in een disfunctie van de mitochondriën. De functie van NADH is om elektronen te vervoeren in de mitochondriën om de ATP-synthese te vergemakkelijken.

Zodra NADH deze elektronen heeft afgestaan, wordt het NAD+.

Van NAD+ is aangetoond ⁴⁵ dat het de snelheid van DNA-herstel, stressbestendigheid en celapoptose reguleert. Bovendien herstelt NAD+ de integriteit van het weefsel, induceert het de homoeostase en verhoogt het de levensduur van de cel46^.

De cel neemt het niveau van NAD+ waar als een maat voor de mitochondriale energieproductie en snelheid van metabolisme. Daarom speelt de hoeveelheid omgezet NAD+ een belangrijke rol bij het reguleren van de snelheid van ATP-synthese en cellulair metabolisme.⁴⁷

Lage NAD+-niveaus verminderen de mitochondriale energieproductie, verminderen het aantal mitochondriën in de cel ⁴⁸ en helpen aanzienlijk bij spierverouderingsprocessen.⁴⁹ Interessant genoeg kan NAD+ ook de genexpressie veranderen door genen “uit te schakelen” die geassocieerd worden met degeneratieve processen.⁵⁰

SIRT1 (sirtuin) is een NAD-afhankelijk eiwit dat wordt gecodeerd door het SIRT1-gen en dat niet kan functioneren zonder NAD+. Dus als de NAD+-niveaus dalen, dalen ook de SIRT1-niveaus en omgekeerd. SIRT1 blijkt een van de belangrijkste enzymen te zijn in de controle van epigenetische expressie, metabolisme en levensduur.

Onderzoeken hebben aangetoond dat SIRT1 de signalering via het MTOR-pad remt, de gevoeligheid voor leptine verhoogt ⁵¹, de gevoeligheid voor het T3-hormoon verhoogt  en ook de gevoeligheid van de huid voor vitamine D verhoogt.⁵³ SIRT1 remt/schakelt ook genen uit die verband houden met ontstekingen ⁵⁴, bloedsuikerregulatie en de accumulatie/opslag van lichaamsvet.⁵⁵

Hoe verhoudt dit zich tot het roken van tabak?

Een onderzoek ⁵⁶ uitgevoerd door Cancer Research in 2012 toonde aan:

SIRT1 activiteit was het meest consistent en significant upgereguleerd bij rokers in vergelijking met niet-rokers in alle 4 datasets. Terwijl SIRT1 activiteit gecorreleerd was met rookstatus, was SIRT1 pathway activatie niet significant gecorreleerd met rokersjaren (p > 0,05; Spearman).

Daarom is, onafhankelijk van cumulatieve blootstelling, de SIRT1-activiteit consistent verhoogd bij rokers. Deze toename in SIRT1-activiteit kan dienen als een beschermend effect tegen oxidatieve stress en DNA-schade veroorzaakt door roken.

Gezien het feit dat SIRT1 alleen kan functioneren in de aanwezigheid van NAD+, suggereren deze bevindingen dat NAD+ ook verhoogd moet zijn bij rokers. Een verhoogd niveau van NAD+ suggereert een efficiëntere mitochondriale functie. Voor sommige mensen (die mogelijk genetisch compatibel zijn) is het consumeren van tabak geen belasting voor het lichaam.

Deze bevinding kan een waardevol inzicht geven in waarom veel rokers uiteindelijk een lang en ziektevrij leven leiden.

Misschien leven deze mensen niet zo lang ondanks hun rookgedrag, maar leven ze zo lang omdat ze roken.

---

Origineel: Another Government Lie? The Overwhelming Evidence that Tobacco does NOT Cause Cancer by Brian Shilhavy, editor: Health Impact News

Vertaling: Nog een leugen van de overheid? Het overweldigende bewijs dat tabak GEEN kanker veroorzaakt door:

---

Blijf kritisch, blijf nadenken en blijf VRIJ.